همه دوست آدم ها دوست دارن تو یه حرفی بزنی که خوشحالشون کنی آدم ها دوست ندارن تو از حقایقی براشون بگی که سالهاست سعی کردن صداشو خفه کنن یا دوست ندارن که اونا رو ببینن برای همین رو میارن به کسانی که بهشون دروغ بگن یه دروغ جذاب؛
چون دوست نداره تو بهش بگی ببین تو هم میتونی مثل همه آدم ها یه روزایی و توی یه شرایطی عوضی باشی، این یه حقیقته ولی کی هست که اینقدر ظرفیت داشته باشه که اینو بپذیره پس میره سراغ کسی که همش بهش بگه تو خوبی تو جذابی تو بی ارادی تو خیلی فوق العاده ای ولی بعد یه مدت میبینه ببین زندگی کردن با این دروغ شاید حال منو خوب کنه ولی مقطعیه، جواب نمیده
برای همینه اعتقاد دارم کسی که ورود میکنه به حوزه های خودشناسی باید شهامت دیدم اشتباهات خودشم داشته باشه شهامت دیدن بخش های تاریک خودشم داشته باشه.
ولی حالا اگه نخوای بپذیری و ببینی میری میری یه جایی همون "ندیدن های خودت" یه جا گیرت میاره و میندازتت توی یه شرایطی که مجبور بشی ببینی. اونقدر توی زندکی یه چیزی و تجربه میکنی تا یه روز زانو میزنی و میگی دردِ من چیه.من فکر میکنم شفا اون موقع اتفاق می افته اون موقع گشایش رخ میده
چرا بهتر است ابتدا نور طبیعی را درک کنیم